Energia JA

Czym jest JA?

• Energia JA (z ang. “Self Energy”) jest stanem umysłu pełnym empatii i ciekawości. To stan pełen zasobów, w którym wiemy co dla naszych części jest dobre.
• Każdy z nas ma JA w rdzeniu naszej egzystencji. Każdy z nas ma dostęp do tego stanu, nawet osoby, które zostały bardzo skrzywdzone psychicznie.
• JA jest jednocześnie jedną z części (aktywny lider wewnętrzny dla innych części, z szerszą perspektywą) oraz stanem wyższej świadomości (który pojawia się gdy JA “wybiera się na górę, zostawiając pozostałe części w dolinie”).
• Podczas traumatycznych wydarzeń JA jest dysocjowane, oddzielane od doświadczenia – jest chronione przez inne części za wszelką cenę.
• Gdy części w mniej lub bardziej ekstremalny sposób muszą chronić JA, tracą do niego zaufanie, przestają wierzyć w jego zdolność do bycia liderem systemu – osoba wtedy traci dostęp do stabilnego, bezpiecznego stanu umysłu.
• Jednym z celów terapii jest pomoc klientowi w odróżnieniu JA, tak aby inne części mogły znowu mu zaufać.
• Jeśli JA nie działa efektywnie to nie dlatego, że ma jakieś defekty, ale dlatego, że inne części je blokują.
• JA jest największym wkładem modelu Internal Family Systems w świat psychoterapii. Ta idea najbardziej wyróżnia IFS od innych metod psychoterapeutycznych.
• Wejście w energię JA jest bardzo prostym procesem i często wymaga dosłownie kilku chwil, w których terapeuta facylituje „odklejanie” się poczczególnych części, które wpływają na nas swoimi emocjami.

8C energii JA

Według Schwartza JA u każdego człowieka funkcjonuje w ten sam sposób i charakteryzuje się tymi samymi cechami. Schwartz wyróżnił 8 cech, które pojawiają się najczęściej i nazwał je „8C“ (każdy z tych przymiotników zaczyna się w języku angielskim od litery „C“).

1. Współczucie (compassion)
2. Ciekawość (curiosity)
3. Spokój (calm)
4. Jasność (clarity)
5. Odwaga  (courage)
6. Łączność (connectedness)
7. Pewność (confidence)
8. Kreatywność (creativity)

Energia JA w psychoterapii

• Jung zachęcał klientów do wchodzenia w interakcję z wewnętrznymi obrazami, choć niekoniecznie w pełen współodczuwania sposób. Celem takiej pracy była świadomość, zrozumienie, integracja i asymilacja nieświadomych treści. Niekoniecznie pomaganie naszym częściom w bezpośredni sposób.
• Wg. Junga JA jest “boskim centrum” które pragnie pełni i manifestacji. To bezosobowa, transcendentna pozycja mądrości (“God within us”).
• Carl Rogers pisał o bazowej tendencji organizmu do samoaktualizacji i rozwoju – tendencji, która ma każdy i która można stłumić ale nie zniszczyć. Zadaniem terapeuty jest stworzyć przestrzeń, w której klient może odpuścić swoje mechanizmy obronne, tak aby ta tendencja sama się aktywowała.
• Zarówno Jung i Rogers widzieli tą wewnętrzną motywację jako wrodzoną, niezniszczalną, zawsze obecną lecz zakrytą i szukającą manifestacji. Jung widział to z perspektywy Boga w człowieku, a Rogers jako tendencję będacą częścią naszej biologii.
• Inne metody, które również biorą pod uwagę koncept JA – Focusing, psychosynteza, psychologia transpersonalna.
• Z perspektywy SWR (Systemu Wewnętrznej Rodziny) dostęp do JA jest znacznie łatwiejszy niż uważa większość duchowych tradycji.
• Wejście mindfulness do psychoterapii było rewolucyjne ponieważ do tej pory większość mainstreamowych terapii zakładało, że 1) klient bardzo potrzebuje terapeuty aby wyzdrowieć, 2) klient musi nauczyć się poprawiać lub ignorować swoje trudne emocje i przekonania.
• Mindfulness, a także ACT (Acceptance and Commitment Therapy) zademonstrowały znaczne korzyści akceptowania swoich myśli zamiast walczenia z nimi. Klient ma wejść w stan pasywnego obserwatora, oddzielając się od swoich myśli i uczuć, kierujac w ich stronę swoja akceptację. Ważne aby nie próbował zmienić swojego wewnętrznego doświadczenia. Podważa to słuszność podejścia kognitywno-behawioralnego.
• Wielu Buddystów uważa, że uważność jest jak mięsień, który trzeba trenować regularnie. W IFS nacisk jest mniejszy na budowanie umiejętności, a większy na pomocy częściom w zaufaniu i zrelaksowaniu się.